Dinsdag en woensdag waren onze laatste dagen in Beni. Twee dagen was veel te weinig om nog zoveel te willen realiseren. In onze laatste rush zijn we dan ook nog even vaak succesvol als ontgoocheld geweest. Dinsdag hebben we hopeloos lopen ronddolen op zoek naar een manier om water in de gevangenis te krijgen. Omdat er blijkbaar niet 1 regenpijp in heel Beni (of Butembo) te vinden is, moesten we wachten op eentje uit Kampala. Veel te laat dus voor ons, maar we gaven de moed niet op. We zochten dan maar een organisatie die ons wou helpen met dit project te realiseren (als wij vertrokken waren). Maar blijkbaar heeft iedereen daar nogal veel te doen, want we kregen overal een parapluutje te zien. Al drie dagen geen water in de gevangenis…….
Anderen hadden dan weer wel succes! Na een dag rondhossen van de burgemeester, naar de procureur tot aan de militaire stafchef, kregen we het voor elkaar om iedereen in de gevangenis een medisch onderzoek te laten ondergaan (dat op dit moment wordt afgerond). Een meer dan wonderbaarlijke dokter Merlin en zijn assistent ware bereid drie dagen lang aan de gevangenis te gaan zitten om iedere ‘prisonier’ te onderzoeken! Wat een geweldige mensen!!!
Woensdag was vooral een dag van afscheid nemen. Op het nippertje kwamen onze 360 borden voor de gevangenen dan toch nog terecht. Bovendien bleek er na veel zagen toch nog 1 keer water naar de gevangenis gestroomd te zijn. Toch nog dat letterlijke druppeltje op de hete plaat. Het afscheid was geweldig (50 bouwvakkers in een rafiki t-shirt) en natuurlijk ook emotioneel. Zoveel hadden we gegeven, zoveel hadden we hier geleefd, drie weken lang.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten