Congolezen zijn meestal vroeg uit de veren, maar wij doen er nog een schepje bij door om 5 uur op te staan. Vandaag moeten we immers naar Butembo, en aangezien de bisschop ons om 10 uur daar verwacht, kunnen we niet volop genieten van het ontbijt, dat zoals altijd weer netjes op tijd geserveerd word.
Het is een beetje beginnen regenen en dat betekent dat de weg naar Butembo, ook al is het maar 50 km, een beetje herschapen wordt tot een derderangsmodderbaantje van bij ons. Dit houd ons niet tegen om af en toe eens te stoppen om van de prachtige streek te genieten.
Een klein oponthoud, (we zetten nog een jongetje thuis af die juist van een verzorgingspost kwam met een gebroken arm) , zorgt dat we iets voor 10 aan het bisschoppelijk paleis van Butembo aankomen.
Terwijl we in de ontvangstzaal zitten verlopen we even het protocol van een begroeting met een bisschop. Naast de handdruk, wordt hier ook een hoofddruk gegeven. 1 keer links, dan rechts, en dan in het midden. Dit vergezeld van een kleine buiging moet wel volstaan.
Even verbazing, als er naast de Bisschop nog een blanke broeder ons komt begroeten/. Broeder Maurice blijkt een Limburger te zijn die al sinds ’72 in Butembo zit.
Wat ons eigenlijk nog meer interesseerde in Butembo, was het huwelijk van Vincent, een rechter van onze Congolese partner ‘justice et paix’, die vandaag in het huwelijks bootje stapte.
We waren uitgenodigd om de plechtigheden bij te wonen, en hebben dat uiteraard in dank aanvaard.
Er zijn een paar dingen die een beetje anders zijn dan bij ons. Zo is het een goed teken dat het regent, want dat zorgt voor een vruchtbaar huwelijk. Bruid en bruidegom mogen niet lachen, want dat brengt dan weer ongeluk. Geesten brengen immers vlugger ongeluk bij gelukkige mensen, dus wordt er alles aan gedaan om er die dag zo ongelukkig mogelijk uit te zien. Een mis duurt ongeveer 2 uur, maar je krijgt er ruimschoots amusement voor in de plaats. Een volwaardig kinderkoor vult elke 10 minuten de kerk met gewijde gezangen, en een groepje kinderen, uitgedost in kraakwitte hemdjes, voorzien van strikje zorgt voor de nodige swing waardoor het ritmische handgeklap niet uitblijft.
En dan zij er nog de damespruiken, of de ingevlochten vlechten in alle soorten en kleuren zeker het bekijken waard.
Na de mis, worden alle aanwezigen verhuisd naar het rijkere gedeelte van de stad, waar één van de betere tuinen wordt afgehuurd om de foto’s te nemen. Heel de stoet trekt dan naar een ‘feestzaal’ waar na een eindeloze reeks van speechen, kan gegeten worden.
Na de maaltijd wordt er dan een laatste keer verhuisd naar, zij noemen het boite, voor ons is het een discotheek , waar tot ’s avonds laat wordt gefeest.
Zover is het voor ons niet gekomen, want om 8 uur vond de burgemeester het nodig om ons een escorte te geven naar onze slaapplaatsen. Aan de gezangen in de bus te horen, misschien een wijze beslissing.
Tot onze grote verbazing was er nog een maaltijd voorzien, en zo kwam het dat we weer te laat in ons bed lagen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten