donderdag 13 september 2007

Op bezoek

Om 8u kwamen we samen om te ontbijten in “le palais”. Na een voedzame maaltijd met brood en fruit, hadden we een afspraak met de burgemeester van Beni. We werden met gans de delegatie onthaald op het gemeentehuis, alwaar we de nodige toespraken mochten aanhoren (en bedankingen in ontvangst mochten nemen). Daarna reden we naar het bedrijf van meneer Ducarmes. We gingen hem bedanken voor het gebruik van zijn graafmachine bij het gelijktrekken van de site waar de gevangenis staat. Na wat heen en weer gepraat, werd er al gauw een voorstel geopperd om de bedden te laten maken op het bedrijf, tegen een speciale prijs.

Hierna gingen we eindelijk, hoopvol naar de gevangenis in aanbouw. Indrukwekkend om een ploeg van 60 mensen beton te zien maken en op de juiste plek aan te brengen. Aan de gevangenis zelf is nog heel wat werk. Om dat we de arbeiders die daar werken het werk (en het inkomen) niet willen ontnemen zullen wij ons focussen op ondersteunende taken: maaien van gras, halen van cement, halen van bakstenen…… we zien wel de komende dagen.

’s Middags ons typisch echte Afrikaanse maaltijd: foufou, vispotje, groenten (een soort andijvie die ze steevast legumes blijven noemen, of lengalenga op zijn swahili).

In de namiddag (14u30) brachten we een bezoek aan de huidige gevangenis. Eerst nog even langs de markt omdat de gevangenen al enkele dagen geen eten kregen. Het bezoek was voor velen een onvergetelijke ervaring.

Na de gevangenis brachten we, op weg naar huis, een bezoek aan het weeshuis. Ook daar stapten we buiten met een krop in de keel.

2 opmerkingen:

Unknown zei

Amaai, mannetjes en vrouwtjes, wat een overvloed aan indrukken krijgen jullie te verwerken! Maar ik ben heel blij met de update van de weblog zodat het thuisfront toch een plaatje krijgt en wat sfeer mee kan opsnuiven!
Geniet er van voor mij erbij!
Liefs,
Hilde Van Geel

Anoniem zei

Hé moedige trotters,

Zat al in spanning te wachten op een bericht van jullie. Het doet deugd om mee te kunnen lezen!
Zoals overal in Ethiopië tegen ons werd gezegd : "In Africa everything is possible!" - in welke zin dan ook. Daar zitten jullie nu middenin, naar ik kan lezen. Zo leuk dat wij via deze weg een beetje mee kunnen proeven, ruiken en zien. Ik kijk alvast uit naar het vervolg.
Het ga jullie goed de dagen die volgen en eet een tilapia-viske mee voor mij!!

Lieve groeten,

Inge